jueves, 9 de junio de 2011

hoy




Hoy estoy ligeramente triste,
no sé por qué,
pero lo estoy.
Todas las cosas
me suponen un esfuerzo incomprensible.
Estoy aturdido,
y me dejo llevar por el, hoy, lento
paso de los minutos,
apenas unos segundos para pensar,
apenas sin tiempo de actuar
con toda la vida para dejarme llevar...

No sé que decir,
tampoco que hacer.
Quisiera dormir
pero no tengo sueño,
es demasiado temprano...

Me hace gracia,
demasiado temprano para qué...
en mi vida,
últimamente
siempre es demasiado tarde...

La vida está llena de casualidades,
abrí un libro al azar,
allí ponía... (Lois pereiro)

Errei todo o discurso dos meus anos (luis de camoes)
XX
Os erros contraídos na vida a contrafío
leváronme a perder unha vez máis
definitivamente e sen pensar
todo o que tiña dado por perdido.


Metástase invasiva ou obsesión
daquel amor talvez mal entendido
non foi a covardía ou o egoísmo

o móbil que alentou a miña idea
de convocar en min este desastre
que derruíu conmigo o mal causado.


E intento demorar o erro definitivo
nun lento naufraxio
xa vivido

porque esa fatigada ruína namorada
prepárase a sufrir outros distintos

asumindo a caída xa pactada
precipitándose neses inofensivos erros desexados
obviando o remuíño que me leva
nas espirais da nada.
(xuño 95)

No hay comentarios:

Publicar un comentario